Scrapbook woensdag: Oh no I need glasses!

Op scrapbook woensdag wil ik elke week een layout laten zien die ik recent (of iets minder recent) heb gemaakt. Ik wil heel graag mooie jaarboeken maken voor Roan, zodat hij later echt een origineel aandenken heeft aan zijn jeugd. Maar dat betekent wel dat ik er echt tijd voor moet maken. Soms is het zo makkelijk om 's avonds met een haakwerkje op de bank te kruipen.

Spec-tacular by Digilicious designs
Template by Cindy Schneider

In november 2013 merkten wij op dat Roan af en toe flink scheel keek. Vooral als hij moe leek te zijn. We zijn naar de huisarts geweest en hij stuurde ons door naar het ziekenhuis. Daar konden we in februari 2014 terecht. Na een paar testjes en druppels, kwam de uitslag: Roan moest een bril. Hij had een flinke plus sterkte. Ik ben daar best heel verdrietig om geweest. Zo'n klein ventje, net 1,5 jaar en nu al een bril. Maar we hebben direct spijkers met koppen geslagen en zijn na de "diagnose" gelijk naar Hans Anders gegaan om een bril uit te zoeken. En dat was nog niet zo makkelijk. Veel brillen waren echt veel te groot. Maar gelukkig zat er een mooi zwart brilletje bij die paste.

Twee weken later konden we de bril ophalen. Het eerste weekend leek eigenlijk al heel goed te gaan. Het verbaasde ons dat Roan de bril netjes op hield. Nou ja, niet altijd natuurlijk. In dat eerste weekend heeft hij hem een handvol keren afgezet. En daarna eigenlijk nooit meer. Heel soms als hij boos was, dan gooide hij ermee. Maar over het algemeen hield hij hem netjes op. We hadden ook echt het gevoel dat hij hem nodig had. En dat hij merkte dat hij hem nodig had. Toen hij een beetje kon praten, kwam er ook vaak bril uit als hij hem op wilde. "Beter zien, hè mama?", zei hij dan.

Inmiddels zijn we ruim 1,5 jaar later en de bril hoort echt bij Roan. Dat gevoel hadden we trouwens al heel snel. Zonder bril vind ik hem gewoon vreemd. En Roan vindt het nu echt de normaalste zaak van de wereld. We moeten nog steeds 2 uur per dag een pleister plakken en dat gaat niet altijd zonder morren, maar we komen er wel!